นักกินยกย่องกันว่าหอยนางรมที่ดีที่สุดต้องมาจากฝรั่งเศส ถ้าในบ้านเราหอยนางรมที่ดีที่สุดต้องมาจากจังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยเฉพาะที่อำเภอกาญจนดิษฐ์ ตามคำขวัญของจังหวัดที่ว่า “เมืองร้อยเกาะ เงาะอร่อย หอยใหญ่ ไข่แดง แหล่งธรรมะ”

หอยใหญ่ก็คือ หอยนางรม นี่เอง

จากตัวเมืองสุราษฎร์ธานีนั่งรถไปประมาณ 25 นาทีก็ถึงท่าเรือลงเรือไปสู่ทะเลอ่าวท้องบึกเพื่อพาเราไปสู่ “ขนำ” ซึ่งคนกรุงเทพฯ บางคนฟังครั้งแรกคงนึกไม่ออกว่าคืออะไร ขนำก็คือที่พักของชาวประมง ปลูกอยู่ในทะเลเวลาออกจับสัตว์น้ำและไว้เฝ้าฟาร์มหอยนางรมเพื่อไม่ให้คนมาขโมย

เรือหางยาวพาเราแล่นออกสู่ทะเล ลมเย็นๆ สดชื่นบริสุทธิ์ที่ไม่เคยได้สัมผัสในเมืองหลวงพัดมาปะทะหน้า คนกรุงเทพฯ เริ่มตื่นเต้นกับท้องฟ้าสีครามทาบทับด้วยเมฆสีขาวบางๆ ฟุ้งๆ  ท้องทะเลสีเขียวอมฟ้าจรดกับเส้นขอบฟ้า เห็นขนำหลังเล็กๆ ปลูกเรียงรายกันเป็นระยะ และเพียง 10  นาทีเรือหางยาวก็พาเรามาจอดที่ “ขนำน้อยหอยใหญ่” ขนำที่สร้างไว้เฝ้าระวังขโมย และจัดเป็นร้านอาหารของคนที่อยากลิ้มรสหอยนางรมสดในฟาร์มหอยว่าจะสดอร่อยสมคำร่ำลือเพียงใด

ขนำน้อยหอยใหญ่เลยไม่ใช่ขนำเล็กๆ แต่สามารถจัดวางโต๊ะรับคนได้ประมาณ 30-50 คนได้อย่างไม่แออัด คุณสิริพล ใจงาม หรือคุณเชน เจ้าของขนำเล่าว่าอ่าวท้องบึกบริเวณนี้มีหอยนางรมอุดมสมบูรณ์ตามธรรมชาติมาแต่ดั้งเดิมอยู่แล้ว เพราะเป็นพื้นที่น้ำกร่อยซึ่งน้ำทะเลกับน้ำจืดไหลมารวมกัน มีแพลงก์ตอนตามธรรมชาติที่เป็นอาหารของหอยนางรม วันที่เราไปน้ำขึ้นสูงเห็นไม้กลมเล็กโผล่พ้นน้ำ คุณเชนบอกว่านี่เป็นเสาหลักที่ทำให้หอยนางรมเกาะ หรือใช้เลี้ยงหอยนางรม หอยตัวใหญ่ที่กินกันนี้ต้องเลี้ยงหรือมีอายุถึง 3-4 ปี  ฉะนั้นคนเลี้ยงก็ต้องจำให้ดีว่าหลักไหนหอยอายุเท่าไรก่อนจะไปงมขึ้นมา

ลมเย็นๆ ท้องฟ้าสีฟ้าสดใส เห็นทะเลกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ชวนให้ใครก็อยากมาพักผ่อนเฮฮา เริ่มจากเพื่อนๆ ของเจ้าของที่มาพบปะสังสรรค์กินอาหารกันเป็นประจำ จนเกิดความคิดอยากแบ่งปันความสุขและหอยนางรมให้คนที่สนใจได้ชิมบ้าง เลยจัดขนำเป็นร้านอาหารไปด้วย แต่ต้องเฉพาะคนที่จองมาเท่านั้นเพื่อดูแลได้เต็มที่ อาหารเริ่มจากหอยนางรมที่เลี้ยงในฟาร์มกันสดๆ  เรียกว่างมและเปิดฝากันเดี๋ยวนั้นเลย หอยนางรมกินได้ไม่อั้น ใครจะกินเท่าไรก็ได้

หอยนางรมของบ้านเราเป็นหอยในกระแสน้ำอุ่น จึงแตกต่างจากที่นำเข้ามาจากต่างประเทศ เนื้อหอยหนานุ่ม ตัวใหญ่ รสเค็มนิดๆ รสหวานอร่อยตามธรรมชาติโดยไม่ต้องปรุงแต่งอะไร แต่จะหวานอร่อยมากขึ้นถ้าได้กินกับใบกระถินอ่อนและหอมเจียวซึ่งเป็นเครื่องเคียงที่เข้ากันอย่างมหัศจรรย์ จนต้องขอคารวะผู้ที่นำมาพบกัน และได้กลายเป็นเอกลักษณ์ความอร่อยที่จะขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใดไปไม่ได้ แต่คนที่ชอบรสร้อนแรงนอกจากน้ำจิ้มซีฟู้ดรสเผ็ดแซ่บแล้ว ที่นี่ยังเตรียมพริกสด น้ำพริกเผา และกระเทียมสดให้ด้วย

ทะเลแถบนี้ยังเป็นแหล่งของหอยแครง หอยแมลงภู่ เราจึงได้กินหอยแครงตัวอ้วนใหญ่ไซส์พรีเมียมที่ลวกได้เวลาเป๊ะ เพราะเนื้อเด้ง น้ำหอยชุ่มฉ่ำ หวานอร่อย และหอยแมลงภู่ตัวอวบใหญ่ ซีฟู้ดที่ขาดไปไม่ได้คือปูทะเลสดต้มสุก เปลือกหอยสีส้มแดงสด ได้ลิ้มรสหวานธรรมชาติของเนื้อปูโดยไม่ต้องใช้ตัวช่วยใดมาเสริม

ในชุดอาหารใต้จะขาดแกงส้มหรือแกงเหลืองรสร้อนแรงได้อย่างไร  แกงส้มปลาดุกทะเลกับหน่อไม้ดอง รสเปรี้ยวเค็มของหน่อไม้ดองช่วยชูรสแกงส้มให้ออกรสออกชาติ แล้วยังมีห่อหมกไข่ปลาริวกิว หอมกลิ่นเครื่องแกงที่ผสมผสานไปกับเนื้อปลานุ่มๆ และมีไข่ปลามันๆ ให้เคี้ยว แปลกจากห่อหมกที่กินทั่วไป เมนูขึ้นชื่ออีกอย่างคือน้ำพริกขยำ น้ำพริกที่ไม่ต้องใช้ครกตำ แต่ขยำจนได้รสเค็ม เปรี้ยว หวานนิดๆ ชูรสด้วยกุ้งหัวมันต้ม  กุ้งตัวเล็กเท่านิ้วชี้ซึ่งเป็นกุ้งน้ำกร่อยตามธรรมชาติ มาพร้อมผักพื้นบ้านนานาชนิดให้กินแก้เผ็ด และกุ้งหวานที่ใช้กุ้งหัวมันผัดกับหอมแดงปรุงรสหวานนำ ตำรับของที่นี่จะแตกต่างจากกุ้งหวานที่เห็นในกรุงเทพฯ เพราะจะไม่ผัดจนเปลือกกุ้งมันเงา

ของหวาน ลูกจากลอยแก้ว ต้นจากเป็นต้นไม้ประจำถิ่นของที่นี่ เนื้อลูกจากสีขาวเนื้อมันอร่อย มาพร้อมผลไม้ประจำฤดูและขนมพื้นบ้าน เช่น ขนมจากใจ (ขนมจากแต่คนทำฝากบอกว่าทำจากใจเลยขอตั้งชื่อนี้) เนื้อในมีมะพร้าวอ่อนเป็นชิ้นรวมอยู่ในเนื้อด้วย หอมกลิ่นใบจากที่ใช้ห่อปิ้งขนมจนสุก จัดไว้พร้อมกับขนมพื้นบ้านให้เลือกชิม เช่น ขนมโค (คล้ายขนมต้มขาว) ขนมใส่ไส้ ส่วนใหญ่เป็นขนมที่ใช้มะพร้าวซึ่งเป็นผลไม้ประจำถิ่น และห้ามพลาดมะพร้าวอ่อนที่เฉาะให้ดื่มน้ำกันสดๆ เป็นการท้าพิสูจน์ของอร่อยของที่นี่อีกรายการ

อ่านต่อ

Tag: , การท่องเที่ยว, สุราษฎร์ธานี, อาหารทะเล,