"กับข้าวฝีมือคุณแม่เป็นรสชาติที่จะอยู่ในความทรงจำไปตลอด”
คุณโต๋-ศักดิ์สิทธิ์ เวชสุภาพร และคุณแม่ ธนภรณ์ เวชสุภาพร

ศักดิ์สิทธิ์ เวชสุภาพร หรือโต๋ ไม่เพียงเป็นบุคคลต้นแบบหรือ 'ไอดอล' ของคนรุ่นใหม่ในฐานะศิลปินฝีมือฉมังที่เข้าใจในดนตรีอย่างถ่องแท้ แต่ด้วยความสุขุม ฉลาด และอ่อนน้อมถ่อมตนยังทำให้หนุ่มนิสัยดีคนนี้เป็นที่รักของคนรอบข้าง  และบุคคลเบื้องหลังที่หล่อหลอมความเป็นตัวตนของโต๋-ศักดิ์สิทธิ์คือครอบครัว คุณพ่อนคร เวชสุภาพร หัวหน้าวงแกรนด์เอ็กซ์ และคุณธนภรณ์ เวชสุภาพร คุณแม่คนสวยที่นั่งอยู่ด้วยตลอดการพูดคุย เมื่อได้พบคุณธนภรณ์ เราไม่แปลกใจแล้วว่าคุณโต๋ได้บุคลิกน่ามองแบบนี้มาจากใคร

น่าสนใจที่โลกของโต๋-ศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้มีแค่ดนตรีเท่านั้น แต่เรื่องเล่ารอบห้องครัวของบ้านเวชสุภาพรยังน่ารักชวนยิ้มตาม แถมไม่ได้เปิดเผยที่ไหนง่ายๆ อีกด้วย

"หลายคนเคยถามว่าคุณแม่ดุไหม จริงๆ แล้วก็ดุนะ ล้อเล่นครับ (หัวเราะ) คุณแม่เป็นคนค่อนข้างมีระเบียบ คอยสอนผมตั้งแต่เป็นเด็กทั้งเรื่องอาหารการกิน เรื่องการแต่งตัว มารยาท การพูดจา ได้จากคุณแม่ทั้งหมด อะไรที่ทำไม่ถูกต้องท่านจะคอยเตือนและให้เหตุผลว่าสิ่งที่ถูกต้องคืออะไร"

คุณธนภรณ์ฟังแล้วยิ้มน้อยๆ และบอกกับเราว่ามีความสุขดีกับการเป็นแม่บ้านคอยดูแลคนในครอบครัว โดยเฉพาะเรื่องอาหารการกินซึ่งเป็นเรื่องใหญ่ การันตีฝีมือโดยคุณโต๋ที่ย้ำหนักแน่นว่าคุณแม่ทำกับข้าวอร่อยมาก แต่ด้วยความที่เป็นเด็กผู้ชาย การเคี่ยวเข็ญให้เข้าครัวเป็นเรื่องแสนยาก คุณแม่จึงใช้กุศโลบายสอนเด็กชายโต๋ให้เรียนรู้เรื่องของกินด้วยการพาไปซื้อผัก

"ทุกครั้งที่รับเขากลับจากโรงเรียนก็จะพาไปแวะซื้อกับข้าว หัดให้ลองไปหาใบกะเพรา โต๋ช่วยไปหยิบคะน้าสิ ช่วยแม่หน่อย"

"คุณแม่จะพาแวะเข้าซูเปอร์มาร์เก็ต ผมรับหน้าที่เข็นรถเข็นให้" คุณโต๋เล่าบ้าง  "คุณแม่จะใช้ให้ไปหยิบนู่นหยิบนี่ เราก็ทำตาม แต่ส่วนใหญ่จะกลับมาพร้อมกับช็อกโกแลต ซีเรียล และนมมากกว่า (หัวเราะ) อาหารที่คุณแม่ทำให้กินมีหลากหลายมากครับ มีตั้งแต่อาหารอีสานไปถึงอาหารอิตาเลียน แต่ส่วนใหญ่จะไม่ทอด ไม่มัน เพราะคุณพ่อเป็นคนที่ใส่ใจเรื่องสุขภาพมาก พวกหมูทอด ไก่ทอด บ้านเราจะไม่ค่อยทำ ผมโตมากับปลานึ่ง ไก่ย่าง ไก่อบ บางวันลูกๆ อยากกินสเต๊ก คุณแม่ก็จะไปซื้อเนื้อโกเบมาทำเลย แม้แต่ซาชิมิคุณแม่ก็ทำมาแล้ว"

"แม่จะไปหาซื้อแซลมอน เราซื้ออย่างดี เอามาแล่เอง ต้องใช้มีดคมๆ นะ แล่เสร็จแล้วก็กินเดี๋ยวนั้นถึงจะอร่อย จริงๆ แล้วเมนูประจำบ้านมีหลายเมนู สปาเกตตีซอสเนื้อ กะหล่ำปลีตุ๋น คนนี้เขาชอบให้ตุ๋นไก่  แกงเนื้อแม่ก็ทำพอไหว” คุณแม่เล่าไปยิ้มไป

“อาหารของคุณแม่จะมีรสชาติเฉพาะตัวมากๆ ผมอธิบายไม่ถูก แต่จำรสชาติได้ดี วันไหนคุณแม่ไม่ได้ทำเอง ชิมแล้วจะรู้ทันที จะรีบทักเลยว่านี่คุณแม่ไม่ได้ทำใช่ไหม จานนี้แม่บ้านเป็นคนทำแน่ๆ”

แม้เจ้าตัวจะคลุกคลีกับอาหารของคุณแม่ตั้งแต่ยังเด็ก แต่คุณโต๋ยอมรับอย่างอารมณ์ดีว่าเป็นฝ่ายถนัดกินมากกว่าถนัดทำ ห้องครัวยังเป็นพื้นที่ที่เขาเดินเฉียดเข้าไปใกล้น้อยที่สุด แม้กระทั่งตอนใช้ชีวิตในต่างประเทศก็ยังฝากท้องไว้นอกบ้านเป็นส่วนมาก แถมยังอธิบายวิถีการกินของตัวเองอีกว่าเป็นคน “กินง่ายแต่ยาก” ซึ่งคุณแม่ฟังแล้วรีบพยักหน้าเห็นด้วยในทันที

“เขาไม่กินอาหารกลิ่นแรงๆ พวกเครื่องเทศนี่โต๋ไม่กินเลย” คุณแม่อธิบาย

“ผมกินเมนูธรรมดามาก กินผัดกะเพรา กินข้าวไข่เจียว แต่เรื่องยากคือเวลาเราไปทำงาน บางทีเจอเมนูผัดผงกะหรี่ พะแนง (หัวเราะ) หมูสะเต๊ะเองก็มี 2 แบบ หมูสะเต๊ะแบบไทยๆ หนักกะทิกับหมูสะเต๊ะที่มีเครื่องเทศเยอะๆ อย่างหลังกินไม่ค่อยไหว คุณแม่จะรู้ใจ หยิบขึ้นมาดมปุ๊บจะบอกเลยว่าอันนี้โต๋กินไม่ได้ ฉะนั้นที่บ้านผมจะไม่ทำอาหารกลิ่นแรง หรือถ้าทำคุณแม่จะมีอย่างอื่นด้วย เช่น ถ้าทำไข่ทอดชะอมก็จะมีผัดกะเพราให้ผมกินครับ”

ด้วยตารางงานอันยุ่งเหยิงของคุณโต๋ อันเป็นผลพวงจากกราฟความโด่งดังที่พุ่งสูงขึ้นทุกปี ช่วงเวลาที่ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาไถ่ถามความสุขความทุกข์จึงเป็นมื้อเที่ยงของวันสุดสัปดาห์ แน่นอนว่าคุณธนภรณ์ต้องลงครัวแสดงฝีมือด้วยตัวเอง

“ปกติแล้วโต๋เขาตื่นสายเพราะนอนดึก ตอนเย็นก็ไม่อยู่แล้ว ส่วนน้องอีกคนออกจากบ้านตั้งแต่เช้าตรู่ ทำงานกันไม่เป็นเวลา จะมีแค่กลางวันของวันเสาร์และวันอาทิตย์ที่ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา   นอกนั้นก็มีบ้างนานๆ ครั้ง”

“เมื่อก่อนเราได้กินข้าวด้วยกันบ่อยๆ พอโตขึ้นทุกคนทำงาน มีตารางเวลาไม่เหมือนกันเหมือนที่แม่บอก ผมออกจากบ้านถ้าไม่สายมากก็เช้ามากไปเลย กว่าจะเสร็จงานกลับถึงบ้านก็ดึกดื่น ซึ่งสลับกับเวลาของคนอื่นเลยไม่ค่อยได้เจอกัน ฉะนั้นวันไหนที่อยู่กันครบ คุณแม่จะตื่นเต้นมาก โต๊ะกินข้าวที่บ้านที่นั่งได้ 10 ที่นานๆ จะอยู่กันครบ คุณแม่ก็จะทำกับข้าวเต็มไปหมดเลย”

คุณธนภรณ์ฟังลูกชายเย้าเข้าก็ได้แต่ยิ้ม แม้คุณแม่จะเป็นคนพูดน้อย แต่ตลอดการพูดคุยเราสัมผัสได้ถึงความเป็นห่วงเป็นใยลูกชายอยู่ตลอดเวลา

“ผมว่าสำหรับลูกทุกคนกับข้าวฝีมือคุณแม่เป็นรสชาติที่จะอยู่ในความทรงจำไปตลอด ไม่จำเป็นเลยว่าจะต้องเป็นเมนูที่ทำยากอลังการ แต่เรารู้ว่านี่คือกับข้าวที่แม่ทำ ผมอยากบอกว่าอย่ามองข้ามความรู้สึกนี้ เพราะเมื่อวันหนึ่งคุณโตขึ้น คุณจะรู้ว่ามันมีค่ามากแค่ไหน ฉะนั้นเมื่อยังมีโอกาสควรใช้เวลาอยู่กับท่านมากๆ...

“กินกับข้าวฝีมือคุณแม่ให้อร่อย แล้วจดจำรสชาตินี้ไว้นะครับ”

My Favorite Recipe : จานนี้แม่ทำอร่อยที่สุด!

สปาเกตตีซอสเนื้อ

“เมนูที่อยู่ในความทรงจำของผมมาตลอดคือสปาเกตตีซอสเนื้อครับ คุณแม่จะมีสูตรของตัวเอง ใส่เนื้อเยอะมาก เพราะกว่าจะได้กินคุณแม่ทั้งต้มทั้งเคี่ยวซอสเนื้ออยู่นาน รสชาติเข้มข้นกว่าเวลาเราไปกินนอกบ้าน เมื่อไรที่ทำเมนูนี้แปลว่าผมจะกินสปาเกตตีซอสเนื้อต่อไปอีกประมาณ 4 วัน (หัวเราะ) แพ็กใส่เทเบิลแวร์ไปกินที่โรงเรียน กลับมาตอนเย็นก็กิน ตื่นมาอีกวันก็กิน ลามไปถึงมื้อกลางวันอีกต่างหาก กินต่อเนื่องไปเกือบสัปดาห์หนึ่งแบบไม่เบื่อเลยครับ ตอนนี้โตแล้ว นานๆ ครั้งก็จะขอคุณแม่ว่าทำให้กินหน่อย เพราะไปกินตามร้านอาหารแล้วรู้สึกว่าซอสเนื้อรสชาติสู้ที่คุณแม่ทำไม่ได้ กลับไปกินที่บ้านดีกว่า”

Tag: , cover story, โต๋ ศักดิ์สิทธิ์ เวชสุภาพร,