สมองส่วนหลัง ส่วนนี้เน้นความรู้สึกล้วนๆ วิธีการฝึก เช่น หลับตาสระผม จับของต่างๆ ขณะหลับตา ดมกลิ่นอาหาร จะทำให้เรารู้สึกตื่นตัว ทำให้สมองทำงานไปพร้อมๆ กัน

สมองด้านหน้า สำหรับพวกเครียด คิดลบ และไม่ค่อยรู้จักอารมณ์ตัวเอง โดยเฉพาะถ้าภาวะสมองเสื่อมจะโกรธง่าย สมองด้านหน้าจะจัดการอารมณ์ความเครียดให้ผ่อนคลาย ท่าออกกำลังกายที่แนะนำ คือโยคะมือ

หน้าที่ของสมองอีกอย่างคือความจำ อาจารย์ป๊อปอธิบายเรื่องความจำว่า “ความจำแยกได้เป็นจำเรื่องราวภายในกับจำเรื่องราวภายนอก จำเรื่องราวภายในคือจำเหตุการณ์ในชีวิตที่ผ่านมาทั้งบวกและลบ จำเรื่องราวศิลปะการใช้ชีวิตว่าเราใช้ชีวิตอย่างไรและมีคุณค่า ประทับใจไม่รู้ลืม ส่วนนี้ผู้สูงอายุจะเก็บไว้ยาวเลย เช่น จำเรื่องราวคนที่เขารัก คุณตาคุณยายสอนเขาอย่างไร

“อีกส่วนคือการเรียนรู้ความจำจากภายนอก มี 3 ประเภท ถ้าเป็นสมองส่วนหน้าจะรวบรวมความจำทั้งหมดตั้งแต่เราเห็นอะไร ได้ยินอะไร เคลื่อนไหวอะไร ในทุกๆ กิจกรรมทั้งในอดีต ปัจจุบันและบางคนอนาคตด้วย สมองส่วนหน้าถ้าเห็นภาพมาแล้วไม่ค่อยได้เขียน ได้อ่าน ได้ฟัง ได้ตั้งคำถาม ส่วนนี้ก็จะหายไปเรื่อยๆ ตามกาลเวลา”

อาจารย์อธิบายเพิ่มเติมว่าถ้าเราเริ่มต้นจากอายุ 25 ปีเราต้องใช้แบบท้าทาย เขียนหนังสือ เขียนรูป การคัดลายมือนี่ก็เป็นการท้าทายสมอง แต่ถ้าเขียนปุ๊บๆ เขียนเร็วๆ อ่านไม่รู้เรื่องเรียกว่าไม่ท้าทายและไม่จำ  เด็ก Gen Y ในปัจจุบันความจำอาจจะถดถอยลงก่อนวัยได้

ในวัยเอจจิง 40-50 ปีอาจารย์ป๊อปในฐานะนักกิจกรรมบำบัดมีคำแนะนำในเรื่องฝึกความจำว่า  “จะแนะนำให้เขาคิดว่าในอดีตคุณชอบทำอะไร มี 3 อย่าง คือ ชอบภาพอะไร ชอบเสียงอะไร และชอบการเคลื่อนไหวอะไร ถ้าบอกอย่างใดอย่างหนึ่งได้เร็วแสดงว่าชอบแล้วต้องลงมือทำเลย ทำแบบท้าทาย คิดแล้วต้องทำเลยเพื่อให้เราสร้างความรู้สึกดีๆ จากความจำระยะสั้นเป็นความจำระยะยาว

“อีกวิธีคือลองเอาลิ้นแตะบนเพดานปากแล้วปิดปาก หายใจเข้า-ออกช้าๆ ลิ้นอยู่บนเพดานปากตลอด กลืนน้ำลายได้  ถ้าเรารู้สึกว่ามีอะไรแสดงว่ามีลมปราณ ที่เราต้องเอาลิ้นแตะบนเพดานปากเพราะสมองส่วนของการหายใจมี 2 ส่วน คือหายใจแบบอัตโนมัติและการหายใจแบบตั้งใจ พอเราเอาลิ้นไปแตะเพดานเหมือนกับเราตั้งใจ ไฟฟ้าสถิตจะมีการโฟกัส ถ้าเราฝึกจะรู้สึกว่ามีอะไรมาดูดๆ กัน เป็นลมหายใจที่วัดเป็นพลังงานไฟฟ้าได้ นี่คือช่วยเรื่องการจำ แสดงว่าร่างกายทั้งหมดจำการเคลื่อนไหวที่ดีได้ เสื่อมน้อย เราก็จะจำว่าเคี้ยว หายใจเข้า-ออก การเคลื่อนไหวมือ ตา หู จมูก เรามีสติ ร่างกายไม่บอบช้ำ ความจำจะอยู่ได้นาน ที่เราเห็นผู้สูงอายุดูเป็นหนุ่มเป็นสาวเพราะมีความจำส่วนนี้ เราเรียกว่าความจำของร่างกายผ่านลมหายใจ เป็นที่มาของไทชิ ชี่กง ลมปราณ ที่ให้ผู้สูงวัยทำอยู่ แต่บ้านเรามีค่านิยมว่าเป็นผู้สูงวัยถึงจะทำ แต่ไม่ใช่ ซึ่งควรทำตั้งแต่อายุ 25 ปีแล้ว”

คนที่ไม่เคยฝึกอาจจะไม่เห็นความสัมพันธ์ที่อาจารย์ป๊อปอธิบายซึ่งดูละเอียดอ่อน เหมือนกับท่าโยคะมือที่อาจารย์เรียกชื่อท่าที่ทำว่าท่าเมตตา โน้มนิ้วกลางกับนิ้วโป้งชนกันจะทำให้สมองตื่นตัวและพร้อมทำอะไรดีๆ ท่ากรุณา โน้มนิ้วชี้กับนิ้วโป้งจรดกัน ทำให้เรามีความตั้งใจ คิดดี ทำดี ท่ามุทิตา หรือท่าลูกเสือชู 3 นิ้ว ช่วยให้ฟังได้ดี พูดได้ดี เขียนได้ดี และท่าอุเบกขา หรือท่าสู้ๆ ชู 2 นิ้ว ทำให้เราปล่อยวางอารมณ์ ถ้าเรามีความเศร้า ความโกรธ ทำท่าต่างๆ ค้างไว้ท่าละ 3 วินาที ทำ 4 ท่าครบ 3 รอบ เป็นท่าออกกำลังกายสมองส่วนหน้า ทำให้สมองตื่นตัวและทำอะไรดีๆ

ถ้าไม่ลองทำอาจจะไม่น่าเชื่อว่าสิ่งเล็กๆ นี้จะสร้างพลังที่ยิ่งใหญ่ให้กับสมองและความจำของเราได้