ถึงแม้ว่าโควิดจะยังอยู่รอบตัวเรา แต่ในช่วงกลางปี 2022 ที่ผ่านมานี้หลายประเทศเริ่มกลับมาต้อนรับนักท่องเที่ยวอีกครั้ง สำหรับคนที่โหยหาการท่องเที่ยวแบบเรา การเดินทางที่แทบจะไม่ต้องคิดอะไรมาก “เวียดนาม” เป็นหนึ่งในตัวเลือกแรกๆ ในหลายสาเหตุ ทั้งเรื่องระยะเวลาการเดินทางที่บินผ่านน่านฟ้าไปเพียง 2 ชั่วโมง และค่าใช้จ่ายที่รวมแล้วสูสีกับเที่ยวในประเทศไทย เมืองหลวง “ฮานอย” ทางภาคเหนือก็เป็นจุดหมายปลายทางของเราในครั้งนี้

ล้อเครื่องบินแตะรันเวย์สนามบินนานาชาติโหน่ยบ่ายในช่วงเวลาเกือบสามทุ่ม หลังจากจัดการเรื่องซิมการ์ดจนมีอินเทอร์เน็ตใช้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เราตัดสินใจที่จะเดินทางเข้าตัวเมืองด้วยรถเมล์สาย 86 ผ่านทางด่วนเข้าสู่ตัวเมืองภายใน 45 นาที ฮานอยต้อนรับเราด้วยภาพของตึกสูงราวกับอยู่ใจกลาง CDB ชวนให้น่าตื่นตา เราจองที่พักแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใจกลางย่านเมืองเก่า เพื่อความสะดวกในการเดินเที่ยวชมแหล่งท่องเที่ยวที่อยู่ใกล้ๆ ขณะนั้นย่านเมืองเก่าเริ่มเข้าสู่ช่วงตลาดวาย คืนแรกของเราในฮานอยจึงจำเป็นต้องพึ่งบะหมี่คัปจากมินิมาร์ท หลับฝันหวานไปกับลิสต์ที่เที่ยวและของกินที่จะตื่นไปลองให้ครบในตลอดช่วงเวลาที่อยู่ในฮานอย หลังจากได้ออกเดินทางต่างประเทศอีกครั้งหลังยุคโควิด-19

SIGHTS
ในย่านเมืองเก่าฮานอยเป็นย่านที่มีชีวิตชีวาอย่างน่าเหลือเชื่อ โดยเฉพาะในตอนเช้าที่ชาวเมืองเริ่มต้นวันใหม่ออกมาใช้ชีวิตกันอย่างหนาตา เราเห็นผู้หญิงหลายต่อหลายคนออกมาปั่นจักรยานที่ด้านหลังบรรทุกดอกไม้ไม่ก็ผักผลไม้ เคล้าคลอไปกับเสียงบีบแตรจากรถจักรยานยนต์ขวักไขว่ไปมา

อาคารตึกแถวในแต่ละบล็อกเรียงรายไปด้วยร้านค้ามากมาย เราแอบสังเกตได้ว่าถนนแต่ละเส้นจะมีร้านขายของที่คล้ายๆ กันตั้งอยู่ด้วยกัน เช่น ถนนเส้นไหนที่เป็นร้านขายยาจีนก็จะเป็นร้านยาจีนตลอดทั้งสองฟากฝั่ง หรือจุดไหนที่เป็นร้านเครื่องยนต์ก็จะเป็นแบบนั้นไปทั้งแถบ แล้วในย่านเมืองเก่านี้ก็มีหลากหลายมาก นอกจากสองอย่างที่กล่าวไปข้างต้นก็ยังมีพวกร้านขายเครื่องครัว ร้านทำอุปกรณ์ก่อสร้างจากไม้ไผ่ และร้านขายผ้า เป็นต้น

เนื่องจากแลนด์มาร์กสำคัญต่างๆ ของฮานอยนั้นกระจุกตัวอยู่ไม่ไกลกันเท่าไร การเดินเท้าจึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด แม้ว่าทางเท้าของที่นี่จะไม่ได้ทำหน้าที่เป็นทางเดินเพียงอย่างเดียว แต่มีไว้สำหรับจอดรถด้วยก็ตาม

สถานที่แรกที่เรามาเยือนคือโบสถ์เซนต์โจเซฟ ซึ่งเปิดใช้งานมาตั้งแต่คริสต์มาสของปี ค.ศ. 1886 ภายนอกนั้นยิ่งใหญ่อลังการด้วยการหยิบยืมการออกแบบสถาปัตยกรรมมาจากมหาวิหารน็อทร์-ดามแห่งปารีส และร่องรอยคราบสีดำบนพื้นผิวของโบสถ์ก็บอกได้ถึงกาลเวลาที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานานกว่าร้อยปี บริเวณจัตุรัสกลางเมืองเก่าตรงนี้ รายล้อมไปด้วยคาเฟ่มากมาย บางแห่งมาพร้อมระเบียงบนชั้น 2 ซึ่งเป็นพิกัดอันดีในการนั่งจิบกาแฟแบบชาวเวียดนามและชมวิวจากมุมสูงไปพร้อมๆ กัน

ระหว่างเดินทางไปยังทะเลสาบฮหว่านเกี๊ยม เราบังเอิญพบกับ Nam Huong Communal House ที่ชวนสะดุดตาด้วยสถาปัตยกรรมยุคปลายศตวรรษที่ 19 ในอดีตนั้นเป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรมทางศาสนา แต่ปัจจุบันนี้ได้กลายเป็นสถานที่จัดแสดงงานศิลปะที่จะหมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เมื่อเดินทะลุไปก็พบว่าสถานที่แห่งนี้คือพื้นที่เดียวกับ King Le Thai To's Temple อนุสรณ์สถานของกษัตริย์ Le Thai ที่สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1896 โดยมีประตูอีกฝั่งที่อยู่ตรงข้ามกับทะเลสาบพอดี รอบๆ ทะเลสาบนั้นร่มรื่นด้วยต้นไม้สูงใหญ่ เราเห็นชาวเมืองไม่ว่าจะคนหนุ่มคนสาว คนแก่ หรือแม้แต่เด็กน้อย ต่างก็มาใช้เวลาว่างในพื้นที่แห่งนี้ แต่ก็กลับให้บรรยากาศเงียบสงบเหมาะสำหรับการพักผ่อนหย่อนใจจริงๆ บริเวณกลางทะเลสาบเป็นที่ตั้งของหอคอยขนาดเล็กที่รู้จักกันในชื่อ Turtle Tower เป็นสถาปัตยกรรมอาณานิคมเวียดนามและฝรั่งเศสที่เปรียบดั่งตัวแทนของเทพีเสรีภาพในเวอร์ชันเวียดนาม

และอีกเกาะหนึ่งที่ใหญ่กว่าและมาพร้อมสะพานไม้สีแดงคือที่ตั้งของวัดหงอกเซิน อุทิศให้กับปรัชญาขงจื๊อและลัทธิเต๋า

โดยบริเวณทิศเหนือของทะเลสาบนั้นมีตึกสูง 5 ชั้นซึ่งเป็นที่ตั้งของร้านอาหารและคาเฟ่หลายร้านที่เหมาะกับการแวะพักดื่มเครื่องดื่มเย็นๆ ให้ชื่นใจ ชมวิวบนท้องถนนที่เต็มไปด้วยรถราก่อนจะมุ่งหน้าสู่สถานที่ต่อไป

Vietnamese Women's Museum ที่ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของทะเลสาบนั้นอยู่ไม่ไกลกันเท่าไร พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ว่าด้วยเรื่องราวของสตรีเวียดนามผ่านหลากหลายแง่มุม หลายบทบาท และหลายวัฒนธรรม ที่แสดงให้เห็นว่าในแต่ละยุคสมัยที่ผ่านมา ผู้หญิงล้วนมีบทบาทสำคัญในหน้าประวัติศาสตร์และวิถีชีวิตของชาวเวียดนาม ไม่ว่าจะในแง่การใช้ชีวิตทั่วไปหรือในช่วงเวลาสงคราม ซึ่งเป็นที่รู้กันดีว่าเวียดนามนั้นเป็นหนึ่งในประเทศที่ผ่านประสบการณ์ด้านสงครามมาอย่างโชกโชน สิ่งที่เซอร์ไพรส์คือชั้นบนสุดที่เปิดเป็นสถานที่เรียนรู้เรื่องการจัดดอกไม้แบบญี่ปุ่น เป็นห้องเรียนที่มีแสงสว่างและเงียบสงบ ทุกคนสามารถเข้าไปชมได้ โดยด้านในสุดนั้นเป็นแหล่งเรียนรู้ด้านการทอผ้าของเวียดนาม

จากนั้นเราเดินมุ่งหน้าไปยังอีกหนึ่งแลนด์มาร์กของเมือง โรงละครฮานอย สร้างขึ้นในช่วงปี ค.ศ. 1901 และ 1911 ระหว่างที่ถูกฝรั่งเศสยึดครอง ได้แรงบันดาลใจสถาปัตยกรรมสไตล์นีโอคลาสสิกมาจากปาแล การ์นิเย่ ซึ่งเป็นโรงอุปรากรเก่าแก่ในปารีส และในทุกวันนี้ก็ยังใช้เป็นสถานที่แสดงคอนเสิร์ต โดยสวนรอบๆ เป็นร้านกาแฟและร้านอาหารเปิดให้บริการระหว่างวันด้วย

จุดหมายปลายทางสุดท้ายของทริปเดินเท้าในย่านเก่ากรุงฮานอยมาจบที่ Ceramic Mosaic Mural Road หรือ ถนนเซรามิกแห่งฮานอย งานศิลปะข้างถนนที่สร้างขึ้นบนพื้นผิวของกำแพงกั้นน้ำ ภาพสีสันสดใสบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ของฮานอยที่เห็นบนระยะทางกว่า 3,850 เมตร ปะติดปะต่อด้วยกระเบื้องโมเสกแผ่นเล็กๆ ด้วยขนาดที่ยิ่งใหญ่มากๆ นี้ทำให้ได้ชื่อว่าเป็นงานศิลปะจากกระเบื้องโมเสกที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก รับรองโดยกินเนสส์ เวิลด์ เรคคอร์ด

EAT
การตามกินอาหารเวียดนามให้มากที่สุดคือหนึ่งในความสุขของทริปนี้โดยไม่มีลิสต์ร้านที่อยากกินแบบตายตัว เราขอแค่เดินไปเจอร้านไหนน่าลองก็จะแวะเข้าไปทันที

โจ๊กเป็นตัวเลือกในการเริ่มต้นเช้าวันใหม่ได้ดีทีเดียว ถ้าเราคุ้นเคยกับโจ๊กจากเม็ดข้าวเละๆ ของบ้านเรา โจ๊กในเวียดนามนั้นก้าวข้ามไปไกลกว่าคำว่าเละ ด้วยเนื้อโจ๊กที่เนียนละเอียดราวแป้งเปียก ในนั้นมีกระดูกหมูอ่อนติดเนื้อชิ้นใหญ่หลายชิ้น โรยหน้าด้วยหมูหยอง เคียงมากับปาท่องโก๋ทอดกรอบ

กาแฟไข่ ในทุกๆ เช้าร้านกาแฟท้องถิ่นจะแน่นไปด้วยผู้คน นั่งบนเก้าอี้เล็กๆ เรียงเป็นเป็นตับที่หน้าร้าน นอกจากกาแฟเวียดนามที่เป็นกาแฟดำใส่นมข้นหวานแล้ว กาแฟไข่ก็เป็นอีกหนึ่งเมนูที่เราจะขอลองให้ได้สักครั้ง ด้วยกาแฟรสชาติหวานนิดๆ เข้ม หอมกลิ่นคั่ว เข้ากันกับฟองบนหน้าที่ทำจากไข่แดงตีกับน้ำตาล แปลกแต่เข้ากันอย่างน่าประหลาดใจ

ปากหม้อที่เราไปเจอนั้นเป็นร้านหัวมุมเล็กๆ ซึ่งนั่งได้เพียง 3-4 คน แต่ต้องบอกว่าจิ๋วแต่แจ๋ว ไส้กลมกล่อมด้วยหมูสับห่อด้วยแผ่นแป้งปากหม้อทำสดร้อนๆ ราดน้ำจิ้มใส รสชาติเปรี้ยว เค็ม หวาน โรยหอมเจียวสีทอง และเพิ่มหมูยอด้วยหนึ่งชิ้น

แจ่ (Chè) หรือขนมหวานที่ดูคล้ายของบ้านเรา ในหนึ่งถ้วยนั้นสามารถเลือกได้ว่าจะใส่เครื่องอะไรบ้าง ซึ่งมีให้เลือกทั้งถั่ว ผลไม้ เจลลี รากบัว เผือก ว่านหางจระเข้ ดูไปดูมาก็คลับคล้ายกับขนมรวมมิตรบ้านเรา

ฮานอยไม่ได้มีดีแค่ย่านเมืองเก่า ในส่วนของย่านเมืองใหม่เองก็เรียงรายไปด้วยตึกสูงสมกับเป็นแหล่งธุรกิจ มีห้างสรรพสินค้า และแหล่งรวมวัยรุ่นที่อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยซึ่งให้อีกบรรยากาศที่แตกต่างไป ซึ่งเราค้นพบว่าเป็นอีกหนึ่งเสน่ห์ของเมืองหลวงที่หากกลับมาอีกครั้งก็จะขอไปสัมผัสอย่างลึกซึ้ง

Tag: travel, อาหารเวียดนาม, เวียดนาม