ชมบรรยากาศย่านเก่าฝั่งธน เขตคลองสาน “ท่าดินแดง” เป็นอดีตทำเลทองแห่งการค้าในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ที่ปัจจุบันยังทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้คนรุ่นหลังได้กลับมาเยือน และร่วมกันแต่งแต้มสีสันขึ้นมาใหม่อีกครั้งอย่างค่อยเป็นค่อยไป

สายฝนเริ่มโปรยปรายทันทีที่เหยียบโป๊ะท่าเรือฝั่งท่าดินแดงตามที่พยากรณ์อากาศช่วงพายุฤดูร้อนได้ว่าเอาไว้เป๊ะๆ แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังพยายามเดินลัดเลาะริมแม่น้ำไปโดยเร็วเพื่อให้ถึงที่หมายแรกของการมาเยือนย่านท่าดินแดงเป็นครั้งแรก

“Deep Root Café” เป็นชื่อของคาเฟ่ลับขนานแท้ที่เรามุ่งหน้าไป เพียงแค่ออกจากท่าเรือแล้วเลี้ยวขวาลัดเลาะไปตามทางเดินริมแม่น้ำก็จะเห็นป้ายบอกทางเล็กๆ ช่วยให้ไม่หลงทาง มันดูเหมือนตึกเก่าถูกทิ้งร้างผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายปีจนทรุดโทรม ผนังเริ่มผุพังจนเห็นโครงสร้างอิฐสีส้ม เหล่าไม้เลื้อยก็ดูเจริญเติบโตมาเนิ่นนานจนกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน และดูเหมือนจะเป็นทำเลที่ไม่น่ามีร้านกาแฟมาตั้งอยู่ได้เลย แต่ความเงียบสงบดูจะเป็นจุดขายชั้นดีของที่นี่ โดยเฉพาะในวันฝนพรำแบบนี้ต้องเป็นคนที่ตั้งใจมาจริงๆ เท่านั้นแหละถึงจะมาเยือนที่นี่ได้

ซากอาคารเก่าหลังม่านของ Deep Root Café เป็นโรงสีเก่าตั้งแต่สมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ที่ยังทิ้งร่อยรอยเอาไว้ให้ได้สัมผัสถึงอดีตย่านการค้าที่เคยรุ่งเรือง ถึงแม้ทุกวันนี้จะเหลือเพียงผนังอาคารแค่ด้านเดียวก็ตาม ตอนนี้จึงกลายเป็นฉากยอดนิยมที่ผู้มาเยือนมักจะถ่ายรูปคู่พร้อมกับนั่งจิบกาแฟแก้วโปรดซึ่งเราก็เห็นว่าเขาจริงจังเรื่องกาแฟไม่น้อย มีตั้งแต่กาแฟดริปกับเมล็ดกาแฟหลายแหล่งที่มา และในขณะเดียวกันก็หมุนตามเทรนด์กาแฟในยุคนี้ไปกับเมนูกาแฟส้ม กาแฟโมฮิโต และยังมีเมนูของคาวแปลกๆ ให้ลองด้วย ที่ร้านแนะนำเวียดนามยัดซ่า เป็นโรลสไตล์เวียดนามไส้หมูหรือเนื้อสไตล์เกี๊ยวซ่าเสิร์ฟแบบราดซอสมะเขือเทศกินแล้วอิ่มท้องกำลังดี

ไม่ไกลจากคาเฟ่เป็นที่ตั้งของอาคารไม้หลังเก่าเหมือนอยู่ในละครย้อนยุค “โรงเกลือแหลมทอง” แห่งนี้มีประวัติความเป็นมายาวนานกว่า 80 ปี ผ่านช่วงยุคทองที่เคยส่งเกลือได้กว่า 1,000 ตันต่อวัน มาจนถึงช่วงเวลาที่เงียบเหงาอย่างเช่นทุกวันนี้ ใครก็ตามที่เข้ามาเดินเที่ยวแถวนี้สามารถเข้าชมภายในโรงเกลือได้อย่างอิสระ ภาพที่เห็นคืออาคารไม้หลังคายกสูง คานไม้ต่างๆ แม้แต่อุปกรณ์ที่ใช้ในการทำเกลือก็ล้วนสร้างจากไม้ มีร่องรอยผุพังจากการหยุดใช้งานไปหลายปี ปัจจุบันแม้จะไม่มีการผลิตเกลืออีกต่อไปแต่สถานที่แห่งนี้ก็เหมือนกับมิวเซียมกลายๆ ที่บอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาของละแวกนี้ได้อย่างน่าประทับใจ

เดินออกจากตรอกเล็กๆ แล้วเลี้ยวซ้ายเพื่อไปเยือน “อุทยานเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี” แต่น่าเสียดายที่อุทยานปิดทำการเนื่องจากตรงกับวันหยุด เราจึงตัดสินใจเดินเข้าไปเยี่ยมชม “ตรอกดิลกจันทร์” ที่อยู่ติดกันแทน ตรอกเล็กๆ แห่งนี้เป็นหนึ่งในพื้นที่จัดงาน Art in Soi - ศิลป์ในซอย โครงการฟื้นฟูมรดกทางวัฒนธรรมของชุมชนเก่าแก่ริมแม่น้ำด้วยงานศิลปะและถนนคนเดิน ถึงแม้จะหมดช่วงจัดงานไปแล้วแต่ก็ยังมีงานศิลปะให้เห็นอยู่ประปรายเดินชมได้เพลินๆ

สถานที่ส่งท้ายการมาเยือนท่าดินแดงในคราวนี้อยู่ที่ “ร้านโบ๊กเกี้ย ท่าดินแดง” หนึ่งในร้านขนมหวานสไตล์จีนเจ้าเก่าแก่ประจำตลาด ที่เพียงแค่เดินมาริมถนนท่าดินแดงก็จะสังเกตเห็นได้ไม่ยากเย็นเพราะมีคนยืนต่อแถวซื้อกันจำนวนนับสิบ ยังไม่รวมถึงคนขับรถเดลิเวอรีในเสื้อแจ็กเก็ตหลากสีอีกเพียบ การันตีว่าร้านขนมหวานเจ้าดั้งเดิมอายุกว่า 30 ปีต้องมีอะไรที่ไม่ธรรมดา เราจึงลองสั่งโบ๊กเกี้ยแบบรวมมิตรมาลิ้มลองรสชาติในตำนาน สิ่งที่ทำให้โบ๊กเกี้ยแตกต่างจากขนมหวานทั่วๆ ไปคือเส้นโบ๊กเกี้ยสีขาวอวบนุ่มหนึบหนับเป็นเอกลักษณ์ และอีกเส้นคือหมี่เหลืองที่มักจะเห็นในชามก๋วยเตี๋ยว เมื่อมาอยู่ในถ้วยขนมหวานก็ให้รสชาติเข้ากันดีอย่างไม่น่าเชื่อ ถือว่าจบการมาเยือนท่าดินแดงได้อย่างสมบูรณ์แบบ

แม้การค้าขายทางเรือกลายเป็นภาพที่แสนเลือนรางจนทำให้ชุมชนริมแม่น้ำหลายแห่งถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลา แต่เมื่อคนกำลังตามหาความสงบและไทม์แมชชีนเพื่อย้อนเวลา ชุมชนเก่าแก่ก็จะหวนกลับมาอีกครั้ง

วิธีการเดินทางไปท่าดินแดง

• ทางเรือ : นั่งเรือข้ามฟากจากท่าเรือราชวงศ์ ราคา 3.50 บาท
• ทางรถไฟฟ้า : รถไฟฟ้าสายสีเขียวอ่อน (สีลม) ลงสถานีสะพานตากสิน ลงเรือด่วนเจ้าพระยา 15 บาทมาขึ้นที่ท่าราชวงศ์ แล้วโดยสารด้วยเรือข้ามฟากไปยังท่าดินแดง หรือรถไฟฟ้าสายสีทองลงสถานีคลองสานแล้วเดินต่อไปยังถนนท่าดินแดง

Tag: travel, ท่าดินแดง