“เงาะวัดกระจับ” แผลงฤทธิ์อีกแล้วค่ะ

หายไปนานมากสำหรับผลไม้จากสมาชิกครอบครัวสาขาวัดกระจับพินิจ ซึ่งมีแม่ปุ๊ของพี่มิ้นท์เป็นผู้สร้างแบรนด์ให้ผลไม้ทุกชนิดที่มีคำว่า “วัดกระจับ” ตามหลัง 

แบรนด์นี้เป็นที่รู้กันในหมู่สมาชิกรุ่นใหญ่ว่าหมายถึงผลไม้ “ไร้เม็ด” เพราะแม่ปุ๊จะบรรจงคว้านเม็ดออกอย่างเรียบร้อย แล้วบรรจุกล่องแช่เย็นมาบริการ

ปีนี้เงาะมีเยอะ แม่ปุ๊จึงซื้อจากตลาดข้างบ้านมาคว้าน แล้วใส่กล่องยกมาแช่ตู้เย็นเพื่อเลี้ยงสมาชิกรายการกินกันวันเสาร์

หลังอาหารคาว แม่ปุ๊ประกาศแก่สมาชิกว่าวันนี้มีเงาะวัดกระจับ ทุกคนลุกขึ้นจากการเอกเขนกหน้าทีวีมาใช้สิทธิ์ของตัวเองทันที

คนที่มองเงาะคว้านด้วยสายตาพิศวงคือเจมส์บอนด์ หนุ่มน้อยวัย 7 ขวบของป้าเจี๊ยบค่ะ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเงาะคว้าน พอกินแล้วก็ติดใจมาก นั่งข้างกล่อง จิ้มเอาจิ้มเอา

ลุงจั่นเห็นหลานชายกินเงาะด้วยท่าทางมีความสุขมากจึงชวนสนทนา “ชอบเงาะวัดกระจับมากเหรอเจมส์บอนด์”
“ชอบมากครับ แบบนี้มีขายที่บ้านลุงจั่นเหรอครับ”
“เยอะแยะ” ลุงจั่นคุยอวด
“พ่อ...พ่อ…” น้องบอนด์รีบหันไปบอกพ่อรักทันที “พรุ่งนี้ไปบ้านลุงจั่นนะ เหมาหมดเลย”

เอาล่ะสิ หนุ่มน้อยของเราเชื่อเต็มร้อยว่าเงาะที่ขายหน้าตาเป็นอย่างนี้ ข้างลุงจั่นจอมเล่นมุกรีบบอกหลานชายคนโปรด “เฮ้ย! จะไปต้องบอกลุงล่วงหน้าก่อน”

ด้วยสารพัดมือที่ถือส้อมจิ้มๆๆๆ เงาะวัดกระจับจึงหมดไปอย่างรวดเร็ว น้องบอนด์ติดใจมาก พูดเสียงดังฟังชัดว่า “หนูอยากกินอีก” แม่ปุ๊สัญญาว่าจะซื้อ “เงาะวัดกระจับ” มาให้อีกในวันครอบครัวเสาร์ถัดไป...หนุ่มน้อยขอว่าคราวหน้าต้องเยอะกว่านี้

นอกจากเงาะคว้านของแม่ปุ๊แล้ว วันนี้ป้าเจี๊ยบทำพายพุดดิงเชอร์รีด้วย เหตุเพราะแม่แอนน์ค่ะ

2-3 วันก่อนแม่แอนน์สั่งให้น้องแพรถือกระป๋องแยมเชอร์รี (Cherry Topping) 1 กระป๋องที่เปิดฝาเรียบร้อยแล้วมาให้ บอกป้าเจี๊ยบว่า “มามี๊ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ให้เอามาให้ป้าเจี๊ยบ” ซักถามแล้วก็ได้ความว่า แม่แอนน์ตั้งใจจะทำบลูเบอร์รีชีสเค้ก แต่ซื้อทอปปิงมาโดยไม่ได้ดูฉลากข้างกระป๋องให้ดี แทนที่จะได้บลูเบอร์รีกลับกลายเป็นเชอร์รีเสียนี่

แป้งพายรสชาติถูกใจสมาชิกของป้าเจี๊ยบก็เป็นสูตรดั้งเดิมค่ะ ทำง่ายๆ โดยเริ่มจากใส่แป้งสาลีอเนกประสงค์ 2 ถ้วยตวงกับเนยขาว 2/3 ถ้วยตวงลงในชาม ใช้ส้อมยีๆ จนแป้งกับเนยเป็นเม็ดเล็กๆ จากนั้นก็พรมน้ำเย็น 1/3 ถ้วยตวงที่ผสมเกลือป่น ½ ช้อนชาลงไป ใช้พายพลาสติกคนเบาๆ พอเข้ากัน แล้วตะล่อมเป็นก้อนกลมๆ นำไปแช่ตู้เย็นไว้ประมาณ 30 นาที

จากนั้นเปิดเตาอบไว้ที่ 200 องศาเซลเซียส นำแป้งพายออกมาคลึงเป็นแผ่นกลมๆ กรุลงในถาดพายขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 9 นิ้ว จับจีบที่ขอบให้สวยงาม ใช้ส้อมจิ้มเป็นรูห่างๆ ที่ก้นถาดเพื่อกันไม่ให้แป้งโป่งขึ้นมาเวลาถูกความร้อนขณะอบ ใช้เวลาอบประมาณ 15-20 นาทีก็เรียบร้อย วางพักไว้

ไส้พายก็ทำไม่ยากเช่นกัน ตวงน้ำตาลทราย ¾ ถ้วยตวง แป้งข้าวโพด 3 ช้อนโต๊ะ เกลือป่น ¼ ช้อนชาลงในหม้อเคลือบ ใช้ตะกร้อมือคนส่วนผสมให้เข้ากัน จากนั้นเทนมข้นจืดร้อนๆ 1 ถ้วยตวงลงไป คนให้ส่วนผสมละลายเข้ากัน ยกขึ้นตั้งไฟปานกลาง คนไปเรื่อยๆ จนเดือดปุดๆ และเนื้อพุดดิงข้นขึ้น

ยกหม้อเคลือบออกจากเตามาใส่ไข่แดง 2 ฟอง คนเร็วๆ ให้ส่วนผสมเข้ากัน ตักน้ำแยมเชอร์รี 3 ช้อนโต๊ะผสมลงไป ไม่เอาเนื้อเชอร์รีนะคะ คนให้เข้ากัน ยกขึ้นตั้งไฟอีกครั้ง ใช้เวลาเดือดประมาณ 2 นาทีก็ยกลงมาใส่เนยสด 1 ช้อนโต๊ะ คนจนเนยละลายเข้ากันดีแล้วเทลงในถาดพายทันที วางทิ้งไว้ให้เย็นลงก่อนนำไปแช่ตู้เย็นประมาณ 3-4 ชั่วโมง ก่อนเสิร์ฟจึงใส่หน้าแยมเชอร์รีส่วนที่เหลือ

ป้าเจี๊ยบยกของหวานออกมาเสิร์ฟหลังเงาะวัดกระจับค่ะ แต่ก็ไม่มีปัญหาเรื่องลูกค้า ต้องขอใช้คำของน้องบอนด์หน่อยนะคะว่าสมาชิกช่วย “เหมาหมดเลย” เช่นกัน

Tag : ขนมหวาน, พาย, เชอร์รี