“เสาร์หน้าขออีกรอบได้ไหมคะ ยังติดใจมากๆ เลยค่ะ” ป้าเจี๊ยบได้ข้อความนี้ใน Facebook จากแม่แอน หลังจากทำเค้กนโปเลียนในโอกาสอายุครบ 13 ปี   ให้เจมส์บอนด์ หลานหมายเลขเจ็ด

วันนั้นจัดเลี้ยงให้พร้อมกันกับลุงจั่นซึ่งเกิดเดือนเดียวกัน ป้าเจี๊ยบไม่ต้องทำเค้กให้ลุงจั่น เพราะพี่มิ้นต์ทำเซอร์ไพรส์ให้พ่อด้วยเค้กฝีมือตัวเอง ใช้เวลาตกแต่งหน้าเค้กเป็นรูป Astro Boy คอลเล็กชันสุดโปรดของพ่อซะ 3 ชั่วโมง!

เสาร์ถัดมาป้าเจี๊ยบก็เลยทำของหวานซ้ำ เพราะน้องแพรของแม่แอนก็ชอบเค้กนโปเลียนมากๆ เช่นกัน  ลุงจั่นมีนัดกับก๊วนกอล์ฟ เลยไม่ได้มาร่วมรายการกินกันวันเสาร์ประจำครอบครัว

พอใกล้ถึงวันเสาร์ถัดมาป้าเจี๊ยบก็เจอข้อความจากลุงจั่นใน LINE ของครอบครัวว่า “เสาร์นี้ขอนโปเลียนอีกรอบนะ ครั้งก่อนไม่ทันได้ชิม” เอ้า...แล้วตอนวันเกิดตัวเองล่ะ?!?

ถามไถ่ไปก็ได้ความว่า ตอนวันเกิดตัวเองไม่ได้กิน (แบบจริงๆ จังๆ) เพราะกินเค้กของลูกสาว (แบบจริงๆ จังๆ มากกว่า...ฮา!) วันที่แม่แอนขอให้ทำซ้ำตัวเองก็ดันไม่อยู่ซะนี่

ต้องจัดให้สิคะ ไม่เคยมีของหวานรายการไหนขอซ้ำแบบติดๆ กันมากเท่านี้ จึงมั่นใจเต็มร้อยว่าเค้กนโปเลียนของป้าเจี๊ยบอร่อยแบบไม่มีเงื่อนไข...คริคริ

ความคิดในการทำเค้กนี้สืบเนื่องมาจากการทำพิซซาผลไม้ซึ่งใช้แป้งพายอย่างชั้น ทำให้นึกถึงเค้กนโปเลียนที่ทำด้วยแป้งพายอย่างชั้น ซึ่งเคยกินเมื่อนานมากๆ ที่สำคัญคือยังมีแป้งพายเหลือ!

ชื่อเค้กไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับจักรพรรดินโปเลียนของฝรั่งเศสเลยนะคะ ต้นกำเนิดไม่เป็นที่ชัดเจน   แม้จะเรียกชื่อเป็นภาษาอังกฤษเหมือนกัน แต่หน้าตาก็อาจจะไม่เหมือนกันหรอกค่ะ แล้วแต่ว่าเป็นของชาติไหนทำ สำหรับเค้กนโปเลียนเวอร์ชันนี้เป็นแบบไทยๆ ของป้าเจี๊ยบเอง ง่าย เร็ว อร่อย...หุหุ

เค้กนโปเลียนที่ทำในวันเกิดเจมส์บอนด์มีขนาดใหญ่ค่ะ ประมาณ 7 × 10 นิ้ว ป้าเจี๊ยบวางแผ่นแป้งซ้อนกัน 5 ชั้น มากกว่านโปเลียนทั่วๆ ไปที่มี 3 ชั้น เวลาซ้อนก็ไม่กดแผ่นแป้งให้แบนเรียบ ปล่อยให้ฟูๆ พองๆ อย่างนั้นแหละ จึงทำให้ตัวเค้กกรอบมากๆ ตัดเป็นชิ้นๆ ออกมาไม่ค่อยสวยสักเท่าไร ป้าเจี๊ยบเลยแก้ปัญหาในการทำครั้งต่อไปด้วยการทำเป็น “มินิเค้กนโปเลียน” ซะเลย

วันที่ทำตามคำขอของแม่แอน ป้าเจี๊ยบหยิบแป้งพายสำเร็จรูปอย่างชั้นขนาด 10 × 10 นิ้ว 1 แผ่น ออกจากช่องแช่แข็งมาวางพักไว้ประมาณ 2-3 นาทีให้อ่อนตัวลงหน่อย ระหว่างนั้นก็ทาเนยบางๆ ในถาดอบขนาด 11 × 8 นิ้ว  ซึ่งเป็นขนาดที่ใส่เตาติ๊งติ๊งได้พอดีค่ะ เตรียมไว้ 4 ถาด

เมื่อแป้งอ่อนตัวลงนิดหน่อยแล้วก็ใช้มีดกรีดแผ่นแป้ง ตัดออกเป็นชิ้นๆ ขนาดประมาณ 3 × 2 นิ้ว แล้วหยิบไปวางในถาดอบห่างกันประมาณครึ่งนิ้ว ใช้ส้อมปรุเป็นรูๆ ให้ทั่วแผ่น นำเข้าเตาอบติ๊งติ๊งที่ตั้งปุ่มไฟบน-ล่าง ปุ่มความร้อน 190 องศาเซลเซียส หรือ 375 องศาฟาเรนไฮต์ ปุ่มเวลา 15 นาที

อบไปทีละถาดค่ะ ถาดที่ยังไม่อบก็ใส่ตู้เย็นช่องธรรมดาไว้ก่อน ส่วนแผ่นแป้งที่อบสุกแล้วก็วางผึ่งไว้บนตะแกรง ระหว่างอบแผ่นแป้งไปทีละถาดก็มีเวลาทำไส้ครีมค่ะ

ป้าเจี๊ยบตอกไข่ไก่ 2 ฟองลงในชาม ใส่น้ำตาลทรายละเอียด 1/2 ถ้วยตวง แล้วตีด้วยตะกร้อมือจนเข้ากัน ใส่นมข้นจืด 1/2  ถ้วยตวงและแป้งข้าวโพด 2 ช้อนชาลงไป คนให้เข้ากันอีกครั้ง กรองผ่านกระชอนลงไปในหม้อเคลือบ ยกขึ้นตั้งไฟปานกลาง คนไปเรื่อยๆ จนเป็นครีม ใช้เวลาประมาณ 15 นาที ยกลงมาวางพักไว้ให้เย็น

จากนั้นใส่เนยสดรสเค็ม 1/4 ถ้วยตวงที่วางทิ้งไว้จนนิ่มในอุณหภูมิห้อง  และวานิลลา 1 ช้อนชา คนจนเข้ากันเป็นเนื้อครีมเนียนๆ ตักใส่กล่อง ปิดฝาแล้วใส่ตู้เย็นไว้

หลังอาหารคาวผ่านไปและสมาชิกครอบครัวมีเวลานอนเรียงแถวผึ่งพุงกันหน้าทีวีสักพักใหญ่ๆ ป้าเจี๊ยบก็พร้อมเสิร์ฟเค้กนโปเลียน

หยิบแผ่นแป้งอบมาทาไส้จนทั่ว แล้ววางซ้อนกัน 3 ชั้นต่อเค้ก 1 ที่  ชั้นบนสุดตกแต่งด้วยการโรยแป้งพายอบที่ใช้มือขยี้จนเป็นชิ้นเล็กๆ เป็นอันว่าเรียบร้อย

วันที่ทำให้ตามคำขอของแม่แอนมีไส้เหลือค่ะ ป้าเจี๊ยบเก็บใส่ตู้เย็นไว้ พอลุงจั่นขอมาอีกครั้งก็เลยสบายมาก อบแต่แผ่นแป้งเท่านั้น ไม่ต้องลงมือทำไส้อีก ได้รสชาติอร่อยเหมือนเดิม ส่วนแม่แอนก็ดีใจที่ได้กินอีก...หุหุ

เอ...จะมีใครขอกินเค้กนโปเลียนอีกรอบไหมเนี่ย?

Tag : ขนมอบ, เค้ก